LezenOverig - omdat niet alles zich in een hokje laat stoppen |
| ’Zelf strijken en dweilen volstrekt verboden in huize Rutten/ Andriesen’ |
| ’Jou vergeet ik nooit, Tidde Luursema’ |
|---|---|---|---|
| ’Een zwak voor Groningen’ |
| "In het leven is harmonie voor mij het allerbelangrijkste; daarna volgt al snel de harmonie in de muziek’’ |
| De vrouwen van Edwin Rutten, Nouveau juni 2020 |
| Interview Argus, januari 2020 |
| Interview in Woord en Dienst, opiniërend magazine voor protestants Nederland, april 2019 |
| ’Jonge God in de Duinen.’ Interview met Edwin in Privé, januari 2019 |
Edwin over zijn favoriete foto uit de Ome Willem tijd in de rubriek ’Ingelijst’ en de presentatie van het Nieuwjaarsconcert. |
| "Wandelen maakt je hoofd leeg en is gewoon lekker." Wandeling door Meer en Bosch. | |
| Journalist en amateurzangeres Francine Postma bezoekt elke twee maanden een zangdocent. In ZINGmagazine doet ze verslag van haar ervaringen. Deze keer: Edwin Rutten. |
| Interview met Edwin als ’operavriend’ |
| Edwin is gevraagd door &C omdat de jeugdige en fleurige lezers als “ex-doelgroepers” graag willen weten hoe het met “hun” Edwin annex alias Ome Willem gaat. |
| Interview bij Beachclub Titus in Kijkduin. Fotograaf: Johannes Dalhuijsen |
| Na een sympathieke radio overval van Giel Beelen om 6:45 uur kwam het bericht over de spread in De Telegraaf. | Interview met Edwin in het AD over zijn nieuwe woonplaats Den Haag. | |
| ‘Der Ring des Nibelungen, het magnum opus van Richard Wagner. Het verhaal heeft een altijddurende, barre actualiteit van menselijk handelen. Er zijn genoeg politici die model kunnen staan voor de personages [...] Angela Merkel zou in elk geval een goede Erda zijn, ’s werelds wijste vrouw.’ |
|
|
| Ik heb veel gestoken van de grote, brede pluimage aan mensen die er in Nederland bestaat. Het is fantastisch als een Turk of Marokkaan tegen me zegt dat hij door mij Nederlands heeft leren praten. Waarop ik dan zeg: "Dus je eerste zin was Joepie de poepie? Nou, dat schiet dan lekker op!" En dan lachen we samen. | Luister even wat ik doe, lust jij ook een broodje poep? Nee, Edwin Rutten (74) speelt geen Ome Willem meer. Alleen heel incidenteel voor een goed doel. Verder niet. | |
| Edwin Rutten en Annett Andriessen ontbijten de hele dag en ritsen hun zinnen samen tot één groot binnenpretje. | [Ik lees] de Quote, ja. Ik betaal elk jaar een fortuin om er niet in te komen, zodat ik arm en gelukkig blijf. | |
’Klassieke muziek maakt bepaalde gevoelens los, het vegetatieve zenuwstelsel gaat werken. Tranen, haren overeind, pupillen die verwijden - je beheerst het niet, maar het gebeurt wel. Dat is toch een geweldig rijkdom?’ |
|
| |
| Gejuich klinkt in Restaurant Robert wanneer Edwin Rutten, voor velen bekend van Ome Willem, vraagt of er ook een poepdokter in de zaal is. Nienke Tode-Gottenbos (33) gooit haar handen in de lucht, trots als zij is op haar eerste boek De Poepdokter ’Gezond van mond tot kont. | Mijn banden met Edam-Volendam zijn tegenwoordig beperkt. Ik spreek nog wel eens met bewoners en ex-bewoners [...] en ik rij met de allerbeste gedachtes langs het bord ’Edam’ op de snelweg. | |
| ’Een gesprek met Edwin Rutten over het belang van muziek voor kinderen? Prima, maar we willen met hem toch ook dolgraag even mijmeren over Ome Willem, rakkers, geitenbreiers en broodjes poep.’ | Hij houdt zelf van de oorverdovende stilte die hij nog steeds weet te vinden, op een waddendijk in Friesland [...] ’Eigenlijk zijn ook in de muziek de stiltes het mooist. De muziek leeft bij de gratie van stiltes’, zei een beroemd componist ooit. Door stilte kun je geluid waarderen.’ | |
Annett Andriesen: Ik vergelijk spitsen altijd met sopranen. Een echte spits wacht tot-ie de bal krijgt en als-ie ’em erin schiet, dan is het hoera hoera. Maar hij heeft weinig besef van zijn omgeving. Een goeie sopraan heeft dat ook.’ | Hou voeling met de tijd van 3, 6, 8 en 12 jaar. DAt is de tijd van de verwondering, de openheid. Beschouw social skills als spelen, het leven loopt aanmerkelijk gesmeerder. | ||
| ’Door mijn weekendwerk op de radio en in het theater kom ik helaas niet vaak meer in het stadion, maar op televisie en via internet volg ik alles strak. Praatprogramma’s, uitslagen, ik houd alles over Feyenoord bij.’ | ’Vader was een miltitalent. Een van de belangrijkste dingen die hij tegen me gezegd heeft, is: ’Als je een talent hebt, dan moet je dat gebruiken, want een ander die het niet heeft, zou het graag willen hebben.’ Zo’n zinnetje blijft je altijd bij. Ach, een hele opvoeding bestaat maar uit een zinnetje of tien die je bijblijven.’ | |
´Mijn creativiteit werd gestimuleerd door mijn vader, die zelf de kunstacademie had gedaan. [...] Hij zei altijd tegen mij: ’Als je talent hebt, dan mag je dat niet laten liggen. Want menigeen zou willen dat hij het had.’ | ‘Je moet je steeds verheugen op wat komen gaat. Bijvoorbeeld op de radio-uitzending die ik ’s middags moet doen, tussen twee en vier. […] Je kunt je eigen energie generen. En tijd is dan ook een relatief begrip.’ Met een knipoog: ‘Door al dat gedoe kom ik niet aan werken toe…’ | ||
| Het is nog steeds lekker druk in zijn ‘winkeltje in woord, gebaar en muzieknoten.’ | Het allergrootste verschil tussen de Edwin-van-nu en de Edwin-van-toen is het verdwijnen van de losbolligheid. [...] En verder hou ik me aan de uitspraak van Willem Wilmink: ’Als de herfst zich vermomt als de lente, lijkt hij alleen maar ouder.’ Dus doe niet krampachtig jong. | |
Nadat ik haar naar haar stoel had begeleid, ben ik achter mijn drumstel gaan zitten en zong: ’Zeg eens allemaal, zijn er hier ook jongens in de zaal? Ach, dat doet me veel plezier, is er ook een prinsesje hier?’ Ze vond het enig! | Leef je eigen leven, knip de mythologische draad door van symbiose, wees vrij, met wie je liefhebt en met wie jou liefhebben. Dat is wat ik jullie zo van harte gun. Ik wil maar zeggen: ondanks ouders komt het vaak toch nog goed! Dat is jullie eigen verdienst. | ||
Normaal gesproken staat hij in de schijnwerpers, zij in de schaduw. In Nouveau draaien we de rollen om: hij doet een stap opzij en richt de spotlights op haar. ’Annett is nooit te beroerd om me tegemoet te komen in mijn onverzadigbare behoefte aan bevestiging.’ | ‘De plechtigheid was voorbij, de prins loopt het podium af [...] geeft mij een hand en zegt: ‘Elke ochtend…’ en tegelijk stapelt hij zijn vuisten op elkaar en slaat met een lach zijn ogen ten hemel. In de vakanties worden afleveringen van Ome Willem namelijk herhaald en de jonge prinsessen kijken daar naar.’ | ||
| ‘Wat mij betreft, gaat Ome Willem door tot in het crematorium. Mijn pet moet aan de urne komen te hangen en ik wil het opschrift ‘deze vuist op deze vuist’ in as.’ |
| Je moet werken aan de nieuwsgierigheid van kinderen; ze moeten één les voorliggen op jou: zij moeten jóu de vragen stellen. En je moet je niet opdringen, het aanbod moet de vraag volgen. |
Bij de geboorte knip je de eerste navelstreng door en je moet erop letten dat je ook de tweede navelstreng doorknipt. Als ouder mag je geen claim op je kinderen leggen. Omgekeerd kunnen kinderen echter wel altijd bij hun ouders terecht. | Hoe stel jij jezelf voor aan het begin van zo’n lezing? Mijn openingszin is: ’U vraagt zich waarschijnlijk af: ’Wat doet Ome Willem hier?’ Want meestal zit toch mijn oude doelgroep in de zaal. Dan zingen we eerst Deze vuist op deze vuist, en het ijs is gebroken. | ||
| ’Ik zong in die tijd ook jazzliedjes met mijn ogen dicht. Mensen vonden dat prachtig, omdat ze dachten dat ik helemaal in de zang opging. Maar ik had mijn ogen dicht, omdat ik eigenlijk bang was voor het publiek.’ |
| Ik zat bij Rogier van Otterloo in de klas. We vonden elkaar in de muziek. Rogier piano, ik slagwerk en René Holdert Bas. Later stapte ik over op zingen. |
| ‘Het leuke van Ome Willem was dat het geen ‘typetje’ was, ik was het zelf. Tuurlijk, hij was een uitvergroting van een deel van mezelf, maar hij bleef toch altijd dicht bij me staan. Daarom was het nooit vervelend om hem te spelen’. |
| |
| ’De combinatie bossen en IJsselmeer, zoals je die in de Zuidwesthoek van Friesland vindt, is mooi. De meren zijn prachtig en het is leuk om daar af en toe met een bootje te gaan varen. Maar niets is zo uniek als het wad en de dijk bij Oudebildtdijk. De kleur van het licht, de heerlijke zeelucht, de harde wind, de kale vlakten.’ | Op 7 oktober van dat jaar werd het lied [Toch is ’t klote zonder jou] gedraaid in het KRO-radioprogramma ’Van twaalf tot twee’. Niemand vermoedde problemen, maar de achterban reageerde furieus. | |
| |||
Klassiek
| Klassieke muziek, is dat nou ook leuk voor kinderen? ’Schilderijen van een Tentoonstelling’ tijdens Kamermuziekfestival Weesp | ||
|---|---|---|---|
| Drie concerten van Koorproject Opus in samenwerking met Orkest Nootstroom Fryslân.Werken van Engelse componist Paul Carr worden afgewisseld met gedichten van de Friese dichter Obe Postma.Dirigent: Arnaud Oosterbaan. Solisten: sopraan Jeanette van Schaik en bariton Raoul Steffani. |
Reis naar het Kasteel van Beethoven, Klassiek Centraal, januari 2017 | "Edwin Rutten die voor je deur staat, met bloemen en een cd-box. Mijn kinderhart ging er weer even sneller van kloppen. U mag me gerust favoritisme aansmeren, Edwin doet nog steeds wat hij al decennia lang doet. Hij maakt mensen blij, met muziek en zijn eeuwig optimisme. En je steekt er bovendien nog heel wat van op." |
| Met ridders en jonkvrouwen op ontdekkingsreis naar de geheimen van een symfonie? Op het album Het Kasteel van Beethoven legt Edwin Rutten haarfijn uit hoe Beethovens Vijfde in elkaar zit. “Hierna luister je nooit meer hetzelfde.” | "Aan het eind weet je precies wat de expositie, doorwerking en reprise zijn. Of je de materie toegankelijker maakt door Beethoven consequent ’Beet’ te noemen, is dan weer wel de vraag, maar Rutten, die zich bij de inmiddels ouder geworden jeugd onsterfelijk maakte als Ome Willem, zal het wel het beste weten." | |
| Zoals Rutten schrijft, heeft zijn "muzikale hart twee kamers, één voor de jazz en één voor klassieke muziek." Zoals Britten varieert op het thema van Purcell om de secties van het orkest te belichten, zo varieert Rutten op Brittens idee van de Young Person’s Guide om zijn andere grote liefde, de jazz, aan de luisteraar uit te leggen. | Toen hij de Matthaus voor het eerst hoorde, vond hij het zo zinderend mooi dat hij ook kinderen ervan wilde laten genieten. Maar een zit van een paar uur doe je ze niet aan. Daarom selecteerde hij voor zijn Mattheus Passie hoogtepunten die hij verbindt met zijn vertelling. | |
| Bijna iedereen heeft van de term passiemuziek gehoord en volgens velen moet je die muziek ook minstens één keer in je leven hebben ondergaan. Maar wat is het nu eigenlijk? | Is klassieke muziek saai en elitair? Rutten bestrijdt dat te vuur en te zwaard. Hij vergelijkt het met eten. ’Er zijn veel kinderen die zeggen dat ze lof niet lekker vinden, ondanks dat ze het nog nooit hebben geproefd. Ouders beginnen er bij wijze van spreken niet eens aan. Zo is het ook met klassieke muziek. Ik zeg niet dat iedere bezoeker na afloop klassieke muziek lekker moet vinden, maar ik wil het in elk geval aanreiken.’ | |
’Ik geniet ervan als het me lukt om de verbeelding van al die verschillende bezoekers te prikkelen. Omdat op die manier het verhaal én de muziek van Bach voor hen gaat leven. Als het even meezit voor altijd.’ | ‘Ik was een jaar of veertig toen ik de Mattheüs voor het eerst in z’n geheel hoorde. [...] En het gekke is; hoe vaker ik ‘m zag, hoe korter ik ‘m vond worden. Het blijft natuurlijk een hele lap – zelfs voor de Bachkenner. Op het moment dat je een 74-minutenversie hebt gezien, zul je anders naar de ‘hele’ Mattheüs gaan.’ | ||
| ’Cultuur brengt psychische hygiëne in onze maatschappij. Cultuur verbindt, maakt de wereld mooier en blijer. Mensen die samen zingen of muziek maken worden vrienden, die zoeken de overeenkomsten in elkaar, niet de verschillen.’ |
| ’Een zaadje moet je planten en water geven. Dan pas kan het groeien. Bij kinderen is dat net zo. Hun muziekzaadje moet geplant worden tussen de leeftijd van zes en twaalf jaar, anders is het te laat.’ |
Ben je zelf eigenlijk een operaliefhebber? ’Ik ben getrouwd met de mezzosopraan Annett Andriesen. Zij was het die mij 25 jaar geleden meenam en me onbevangen en zonder voorbereiding liet kennismaken met de opera Parsifal. Tussen iedere akte door vroeg ze me of ik al weg wilde, maar daar was geen sprake van.’ | ’Salzburg is geweldig levendig. Dan zit je op het terras van hotel Sacher en zie je Simon Rattle op z’n gympen de brug over de Salzach oversteken.’ | ||
| Rutten illustreert het kerstverhaal met mooie, korte muziekfragmenten. Hij legt uit wanneer en waarom je in de muziek tranen hoort, of zweepslagen. ’Met vertellen is het net als met zingen. Timing en kleur van je stem zijn wezenlijk, daarmee valt of staat een tekst.’ | Het is nog een hele kunst. ’Je mag immers niet door de muziek heen praten. Soms blijft de dirigent een tijdje staan wachten op de bok. Mar een andere keer laat hij de musici al inzetten terwijl hij komt aanlopen. Als commentator moet je dus listig zijn. Ik zorg dat ik korte zinnen paraat heb.’ | |
| "Een kind jonger dan tien zal niet alles begrijpen, maar ik kreeg laatst wel een filmpje toegestuurd van een peuter die naar aanleiding van mijn Wagner-cd op zijn trommeltje het leidmotief van de reuzen Fafner en Fasolt zat mee te roffelen. Dat vond ik prachtig." |
| ’Ik maak ze voor kinderen en andere volwassenen en voor volwassenen en andere kinderen. Grote mensen pikken er altijd iets van mee wat ze nog niet wisten. En kinderen hebben al hetzelfde emotionele palet als wij grote mensen. Alleen kunnen wij die emoties benoemen en is het voor hen nog slechts gevoel.’ |
| In de voorstelling wordt het stuk L’Histoire du Soldat, het verhaal van de soldaat door zeven muzikanten gespeeld. Na de pauze vertelt Edwin Rutten het sprookje van Anderson over de nachtegaal. De muzikanten spelen tijdens het concert de muziek van Igor Stravinsky en Theo Loevendie. |
| De komende week is de herdenking van het laatste avondmaal, waar Jezus afscheid nam van zijn vrienden. In een serie interviews vragen we spraakmakende landgenoten naar hun eigen laatste avondmaal. |
"Ooit ontdekte ik de schoonheid van een mozartsymfonie omdat iemand mijn nieuwsgierigheid wekte. Nu is het mijn beurt om anderen klassieke muziek te laten ontdekken", zegt Edwin Rutten over zijn versie van Bachs Weihnachtsoratorium ’voor kinderen en andere volwassenen’. | Alle verhalen bij de klassieke composities zijn door Rutten zelf geschreven. ’Of het moeilijk is om te doen? Een goede concertvolgorde is meestal ook gelijk een goede verhaalvolgorde. [...] Het verhaal is er al en daar probeer ik een eigen draai aan te geven. | ||
| Pierre Audi: “Der Ring is een sprookje, een lang sprookje, maar een sprookje! Zelf heb ik Wagner
| ||
’Ik wil een soort baron Von Münchhausen zijn, iemand die zichzelf aan de haren uit het moeras van nietwetendheid trekt en fris en nieuwsgierig naar onbekende dingen in de muziek kijkt.’ |
| ’Ik wil dicht bij mezelf blijven en proberen de muziek toegankelijk te maken voor de kijkers, zonder belerend of schoolmeesterachtig over te komen. Ik wil de kijkers dingen vertellen waarbij ze denken: verdorie, dat is interessant.’ | |
| Rutten is blij dat de keuze op hem is gevallen. ’Fantatastisch toch?’, glundert hij. ’Mijn eerste vraag aan de NOS was waarom ze mij hebben gevraagd. Mijn binding met klassieke muziek, maar ook met de jeugd en zelfs Ome Willem waren voor hen de reden.’ |
| ’De trouwhartigheid van kinderen betekent dat je een heel grote verantwoordelijkheid hebt. Je moet ze het allerbeste voorzetten wat er is. [...] Kinderen kunnen de ingewikkeldste ritmes en muziek aan.’ |
| Edwin Rutten neemt ons bij de hand en loodst ons niet alleen door het lijdens verhaal volgens Matthäus, maar ook door de briljante noten van Bach.’ |
| Wat Rutten doet is het verhaal eenvoudig maar accuraat en met veel verschillende stemmetjes navertellen in korte brokjes, afgewisseld door flinke fragmenten muziek. [...] Muziek die kinderen ook zal intrigeren. Het onweer aan het begin van Die Walkure, daar kan geen fantasie bij dommelen. |
| "Ik leg uit wie al die figuren in het verhaal zijn, waar ze vandaan komen." Niettemin blijft het een verhaal dat kinderen vertrouwd moet maken met de instrumenten uit een orkest. |
| Edwin Rutten verstaat de kunst om verhalen te vertellen voor jong en oud. Het maakt niet uit of ze nu over broodjes poep of over Mozart gaan. Het is een zeldzame kunst die ongetwijfeld verantwoordelijk zal zijn voor het succes van deze Klassiek voor Kids-editie. |
In een zelfgeschreven sprookje over het jongetje Mummummmum gaat Edwin Rutten met een doosje vol vlooien op zoek naar het wereldritme. [...] ’Het verhaal dient als smeermiddel,’ zegt hij. ’Orkest en componisten zijn hoofdpersonen en de verteller is slechts het doorgeefluik.’ |
| ’Ik vind dat je kinderen met zoveel mogelijk dingen in aanraking moet brengen. Hun nieuwsgierigheid opwekken, dat is mijn grote drijfveer. Een goede basiseducatie is van het grootste belang, dan krijg je later ook niet dat gedonder met hangjongeren. Er past zoveel in dat grote hoofd van kinderen tussen de nul en tien jaar: stop het er maar in, zoveel mogelijk.’ | |
| ’Muziek is rijkdom. Als je geen muziek in je leven hebt, doe je jezelf tekort. Muziek beroert de ziel. Juist bij de jeugd.’ |
Columns Klassieke Kinderzaken
|
|
|
|
|
|
|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
Jazz
| Recensie BRITTEN, KOSELLECK – The Young Person’s Guide to the Orchestra & the Big Band | Edwin Rutten zingt Jazz in Muzee Scheveningen. "Ik ben een grote bak met los gereedschap." | |
|---|---|---|---|
|
| ||
| Zoals Rutten schrijft, heeft zijn "muzikale hart twee kamers, één voor de jazz en één voor klassieke muziek." Zoals Britten varieert op het thema van Purcell om de secties van het orkest te belichten, zo varieert Rutten op Brittens idee van de Young Person’s Guide om zijn andere grote liefde, de jazz, aan de luisteraar uit te leggen. | Jazzveteraan Edwin Rutten zal [...] tijdens de 46ste editie van het festival een familie jazzconcert verzorgen. Een voorstelling die de gedreven, levenslustige, muzikale en regelmatig spontaan in zang uitbarstende theatermaker met liefde en plezier toelicht. | |
’Ik zong op mijn 16de jaar bij het Metropole Orkest Angel eyes en I’ve got the world on a string, niet wetend dat ik nu weer getuige ben van die springlevende jazz. Maar de kunst is de jazz in leven te houden.’ | ’Kinderen zingen alles mee, of het nu om bebop of een slaapliedje gaat.’ | ||
| Ome Willem over De Vogels van IJAZZ in Revu | ||
| Dat Edwin Rutten meer is dan Ome Willem, joepiedepoepie en deze vuist op deze vuist, dat is bij de meeste muziekliefhebbers wel bekend. Maar sinds zondagmidag is het ook bekend bij een groot aantal bezoekers van het driedaags Meer Jazz Festival. |
| Wat maakt jazz zo’n bijzondere muziekstijl? ’De swing! Swing zit ook in een eenvoudig liedje. Vóór de tel, op de tel en ná de tel spelen, dat maakt de swing. Dat is het geweldige van jazz, je bent helemaal vrij om te doen wat je wilt.’ |
Musical
| Opvallende ’nieuwkomer’ in de cast is Edwin Rutten, beter bekend als Ome Willem. Op zijn 63ste maakt hij zijn musicaldebuut als Oliver Warbucks, de miljardair die Annie zal adopteren. |
| Het is de eerste keer dat je in een musical staat. Hoe komt dat? ’Ik had gewoon geen tijd. Iedereen kent me al Ome Willem maar daarnaast houd ik me nog met een miljoen andere dingen bezig.’ |
|---|---|---|---|
| Rutten maakte tevreden bekend graag drie maanden naar Kaatsheuvel te komen. Om zijn woorden kracht bij te zetten plaatste hij vast een bord bij de ingang waarop te lezen is dat de musical eind dit jaar verwacht wordt. | Theaterproducent Albert Verlinde: ’Voor de rol van miljonair Daddy Warbucks zocht ik iemand die ’en iets met kinderen heeft, en kan acteren en zingen. En opeens had ik de naam van Edwin Rutten in mijn hoofd. Mijn jeugdheld, waar ik als kind altijd al naar keek!’ | |
In Santa zingt Edwin Rutten en speelt hij verteller. Met een symfonisch orkest optreden, is voor hem allerminst nieuw. De Nederlander met evenveel beroepen als interesses vertelt wel vaker verhalen bij klassieke muziek en jazz. |
Ome Willem
Kijk ook eens op de site van Ome Willem!
| Hoe is het nu met? Interview met Edwin in het AD in augustus 2020. "Pensioen? Ik weet niet eens hoe ik dat woord moet schrijven." | ||
|---|---|---|---|
| Asjemenou! |
De Pet van Ome Willem in De Volkskrant, november 2018
| De Pet van Ome Willem in de rubriek ’Een geschiedenis van de Nederlandse popcultuur in 100 voorwerpen’ in De Volkskrant. |
| Ome Willem is, zoals bekend de hoofdpersoon van De film van Ome Willem. De titel is, denk ik, afgeleid van een kreet die je in mijn jonge jaren vaak kon horen: ‘Fillem? In de broek van Ome Willem!’ Wat dat precies betekende wist niemand, maar het was iets ergs. | Veertig jaar geleden begon De Film van Ome Willem. Op 16 januari 1974 was op VARA-tv de eerste aflevering te zien van dit ondeugend kinderprogramma, dat niet-betuttelend wilde zijn, niet kinderachtig, maar dat met humor, improvisatie, spontaniteit en soms strengheid omging met de in de studio aanwezige kinderen. | |
’Kinderen kunnen zich nog steeds met Ome Willem identificeren. En het is niet zoetsappig. Ome Willem is best wel eens een vervelende man.’ |
| Hij had zijn petje nog op, omgeklapt, en wilde niet weten van een echt einde, van knip-knap-knee, Ome Willem stopt ermee. Want een niet-vrolijke Ome Willem die bestaat helemaal niet. | |
’Ik heb het met het grootste plezier gedaan. Ik ben nog altijd dol op het spelen van Ome Willem. Hij gaat nu al drie generaties mee.’ | ’Succes is een geschenk. Ik heb enorm veel aan Ome Willem te danken.’ | ||
| Zijn rakkers van destijds zijn inmiddels volwassen. Velen van hen hebben zelf alweer kinderen. Kinderen, voor wie Edwin Rutten eerder een opa dan een oom is. Dat geldt echter niet voor zijn alter ego Ome Willem. Dat is een leeftijdsloos individu, dat lak heeft aan generaties en oog heeft voor het algemeen menselijke. |
| Ome Willem is het nog niet verleerd. Niet alleen toont hij zich een begenadigd zanger, ook weet hij moeiteloos de hele zaal te boeien. Kinderen stappen zonder schroom het podium op. |
| ’Ik heb een belangrijk motto: verlies nooit het kind in jezelf. Ik kan niet ontkennen dat ik het nog steeds leuk vind om programma’s voor kinderen te maken. Waarschijnlijk ben ik zelf een groot kind. En daar is helemaal niks mis mee. Ik blijf er in elk geval vitaal door.’ |
| ’Jij bent nog lang op zeg, kleine rakker dat je er bent!’ Edwin Rutten, die optrad tijdens het North Sea Jazzfestival, kon het niet laten deze kwinkslag te plaatsen toen een veertiger vanuit de zaal riep: ’Joepie-de-poepie’. Het leidde tot grote hilariteit in de concertzaal. |
Het respect en enthousiasme van het publiek overweldigde Edwin enorm en dat was mooi om te zien. Tijdens de interviews daarna bleef hij maar benadrukken dat het om ons ging, het was onze show. Maar wij stonden die middag op Parkpop maar wat graag in de schaduw van de grote Ome Willem. Joepie de Poepie! |
| Rutten was de ideale oom: altijd een stralende lach en toch stiekem ook een beetje streng. Samen met Jennifer Willems (Teuntje), Pieke Dassen (August) en Aart Staartjes (Toon) zorgden zij vijftien jaar lag voor één grote happening. | |
| ’Mijn norm is dat je alles mag aanpakken, als je maar voor de gaapgrens blijft.’ | Alsof jullie het nooit zouden vragen: "Lieve Ome Willem, wil je een stukje voor ons Annuarium schrijven." Ja maar natuurlijk wil ik dat Rakkers. We zien elkaar niet meer zoveel de laatste tijd, maar ik laat jullie natuurlijk niet in de steek. | |
| Edwin Rutten is de narrige, inconsequente, modale vader; Nog een broodje poep, dan gaat Ome Willem even weg. | ||
’In de zaal stak ik mijn arm door de hare en samen gingen we dansend op weg naar haar stoel. MAar toen we bijna ons einddoel hadden bereikt, merkte ik dat lang niet alle kinderen ons goed hadden kunnzne zien. We maakten meteen weer rechtsomkeert en wandelden samen de hele zaal door, zodat iedereen ons goed kon bekijken.’ |
NIEUWS | TWEETS
| ZOEK
|
